عباس عبدی: انتخابات؛ خودرو یا راننده؟ - شهر ورزش

فارغ از اینکه آیا هیچ کدام از آنان راننده هستند یا خیر؟ و اگر راننده باشند، بهترین راننده هستند یا نه؛ باید گفت که راننده، مساله اصلی انتخابات ایران نیست، بلکه مساله اصلی، نوع و کیفیت خودرو است. حتی می توان گفت که راننده مساله چندم آن است. اگر خودرو خوب باشد، رانندگان متوسط هم می توانند ایمن برانند و اگر خودرو ضعیف و ناکارآمد باشد، بهترین راننده هم قادر به رساندن مسافران به مقصد نیست.

خودرو در اینجا معرف چیست؟ اصل انتخابات، سلامت آن، در برگیری نامزدها، جدی بودن رقابت ها، که همه این ها خود را در قالب میزان مشارکت واقعی نشان می دهد. اگر انتخابات موثر و با شور و نشاط و رقابتی برگزار گردد، بخش عمده اهداف و ثمرات انتخاباتی محقق خواهد شد. شکل گیری چنین انتخاباتی به منزله رانندگی با یک خودروی بنز است که راننده متوسط و حتی ضعیف هم می تواند رانندگی متعارف و قابل انتظار و امنی را به نمایش بگذارد، ولی هنگامی که انتخابات ضعیف برگزار گردد، مثل سال 1398، همچون یک ژیان زهوار در رفته ای است که اگر همیلتون یا همان قهرمان فرمول یک هم پشت آن بنشیند، نمی تواند، راهبری موثری داشته باشد.

بنابراین تمام تلاش انتخاباتی از سوی هر گروهی در ابتدا باید به بهبود صندلی و اساس این انتخابات معطوف گردد. اگر رقابتی خوب و کامل شکل بگیرد فردی که انتخاب می گردد در اهمیت دوم و شاید چندم قرار گرفته است. اگر این خودرو خوب باشد، باید باک آن را با رای مردم پر کرد، با باک خالی جایی نمی توان رفت، حتی اگر بهترین مارک خودرو باشد. این خودرو باید در جاده ای بدون مانع حرکت کند، اگر قرار باشد در هر فاصله و طول جهتِ آن موانع گوناگونی تعبیه گردد، دیگر نیازی به خودرو و راننده نیست. مسافران پیاده بروند بهتر است. همچون این دهه از اقتصاد کشور خواهد شد که به کلی از کشور های دیگر عقب می افتیم.

هر کس کوشید که ذهن شما را از موضوع خودرو و شرایط جاده منحرف کند و فقط روی راننده تمرکز کند، احتمال بدهید که درصدد فریب شما است. اتفاقا راننده ناکارآمد حاضر نمی گردد خود را جانشین ویژگی های مربوط به خودرو کند، چون چنین چیزی ممکن نیست. هر کس که تن به خودرویی ضعیف داد، به ناچار باید نتیجه گرفت که او خودش نیز ضعیف است و سطح رانندگی خودش را به اندازه همین خودروی ضعیف تعریف می نماید.

انتخابات خوب و با معیار های پذیرفته شده، چنان اینرسی قدرتمندی ایجاد می نماید که کل جامعه را به جلو می برد. انتخابات نباید به گونه ای باشد که اگر نامزد ها به صورت قرعه کشی هم انتخاب شوند، فرق چندانی با رای دادن مردم نداشته باشد. نفس مشارکت با کیفیت و کمیت بالا، حلال بسیاری از مسائل است. این اتفاق هنگامی رخ می دهد که چارچوب تعریف شده برای انتخابات و پیش شرط های آن از طرف دست اندرکاران انتخابات به نحوی معین گردد که رغبت کافی برای حضور مردم را ایجاد کند. به نظرم این کار را نباید به تاخیر انداخت و مهم تر از آن نباید ریسک کرد و گمان نمود که مردم در یک انتخابات کم کیفیت و با رقابت صوری نیز شرکت خوبی خواهند کرد. چون به احتمال فراوان با پاسخ منفی جامعه روبرو می شوید و دیگر توان حل مشکل را نخواهید داشت.

صادقانه به دست اندرکاران حکومت عرض می کنم. پیغام این یادداشت را جدی بگیرید. دور اینکه چه کسی نامزد گردد یا نگردد را خط بکشید. گول بعضی عددسازی ها را نخورید. تن به ریسک کاهش مشارکت اندک در انتخابات ندهید. فرصت را از دست نباید داد. گروهی قدرت طلب و بدون مسوولیت در پی ایجاد انتخاباتی در تراز سال 98 و حتی بدتر از آن هستند، چون کاسبی آن ها در چنین انتخاباتی است. از ما گفتن بود. خود دانید.