اعتیاد به کوکائین، مغز انسان را سریع تر پیر می نماید - شهر ورزش

کوکائین یکی از اعتیادآورترین مواد است. این دارو با مسیرهای پاداش مغز تداخل می نماید و سلول های آن را وادار می نماید تا زمانی محو اثرات کوکایین، به پمپاژ سیگنال های لذت ادامه دهند.

برآوردها در آمریکا نشان می دهد که از هر پنج نفری که کوکائین مصرف م نمایند، یک نفر معتاد به آن می گردد (برخلاف تصور بعضی جوانان که فکر می نمایند کوکایین را به سادگی می گردد کنار گذاشت.)

اما چگونه کوکایین باعث اعتیاد می گردد. این امر زنجیره ای از رویدادهایی است که محققان هنوز در کوشش برای درک آن هستند.

یکی از احتمالات این است که تغییرات غیرکدنماینده ای است روی DNA داخل سلول های مغز رخ می دهد که نحوه روشن و خاموش شدن ژن های آن را تغییر می دهد. به عبارت دیگر این تغییرات اپی ژنتیکی هستند و بیشتر در ناحیه ای از مغز به نام منطقه 9 برادمن دیده می شوند.

برادمن ناحیه 9 (BA9) واقع در قشر جلوی مغز که در پشت پیشانی قرار گرفته است، برای خودآگاهی و کنترل بازدارندگی مهم است. یعنی درست همان دو چیزی که در اختلالات مصرف مواد مختل می گردد.

بسیاری از یافته های دانشمندان در خصوص کوکائین و تاثیرش بر مغز، از مطالعه روی موش ها حاصل شده است. تحقیقات اندکی اثرات ماندگار کوکائین را در بافت مغز انسان آنالیز نموده اند، اگرچه دو مطالعه تا به امروز مناطقی از DNA را شناسایی نموده اند که متیلاسیون بیش از حد را در مغز افراد معتاد به کوکائین نشان می دهند.

در مطالعه نو بر روی بافت های مغز انسان ها پس از مرگ، دوباره همین یافته دیده شده است: در ناحیه BA9، در مصرف نمایندگان کوکائین، بخش هایی از DNA متیلاسیون بیش از ظبیعی داشتند. این همان تغییر شیمیایی است که با افزایش سن و بیماری های مرتبط با افزایش سن رخ می دهد.

برای رسیدن به این نتایج، محققان سطوح متیلاسیون DNA را در نمونه های بافت مغز 21 نفر که اختلال مصرف کوکائین داشتند و 21 نفر دیگر که مصرف نداشتند ،مقایسه کردند.

متیلاسیون DNA یکی از مشخصه های مولکولی روند پیری یا سالخوردگی است. به طور معمول، وجود گروه های متیل بیشتر، فعالیت ژن های مجاور را کاهش می دهد، زیرا دستگاه سلولی دیگر نمی تواند به دستورالعمل های ژنتیکی موجود در داخل دسترسی پیدا کند.

از متیلاسیون DNA را می توان به منزله ساعت اپی ژنتیک در نظر گرفت و نشان می دهد که بافت ها در مقایسه با سن تقویمی، سریع تر پیر شده اند یا خیر.

در این مطالعه، محققان از دو ساعت اپی ژنتیک مختلف استفاده کردند تا هر گونه تغییری را محاسبه نمایند.

محققان تصور می نمایند که آنالیز این تغییرات مولکولی ممکن است به فهم تغییرات عملکردی و ساختاری مغز افراد مبتلا به اختلال مصرف کوکائین و جنبه های رفتاری اعتیاد یاری کند.

از جمله توالی هایی که در این مطالعه قوی ترین تغییرات را در متیلاسیون DNA نشان دادند، دو ژن بودند که طبق تحقیقات قبلی جنبه های رفتاری مصرف کوکائین را در جوندگان تنظیم می کردند.

با این حال، محققان اذعان می نمایند که مطالعه آن ها کوچک بوده و تحقیقات بیشتری مورد احتیاج است،

محققان بعلاوه به این نکته توجه کردند که آیا اهدانمایندگان در هنگام مرگ مست بودند یا از داروهایی برای درمان افسردگی یا سایر بیماری ها استفاده می کردند، یا خیر. مبادا که اینها باشند که واقعا مغز را تغییر داده باشند.

این تحقیق در Frontiers in Psychiatry منتشر شده.