تصاویر نو از برخورد فضاپیمای دارت با سیارک دیمورفوس - شهر ورزش

تصاویر نو تلسکوپ فضایی هابل از برخورد فضاپیمای دارت با سیارک دیمورفوس، پرواز زباله های فضایی را در پی این رویداد نشان می دهند.

به گزارش اسپیس، تلسکوپ فضایی هابل (HST) تغییرات چشمگیر ساعت به ساعت در اعماق فضا را که در اثر برخورد عمدی یک کاوشگر ناسا با یک سیارک به وجود آمده بودند، ردیابی کرد.

مأموریت آزمایش تغییر مسیر دوگانهٔ سیارک یا دارت (DART) ناسا در اواخر سپتامبر 2022 با یک سیارک کوچک به نام دیمورفوس (Dimorphos) برخورد کرد و هدف آن آزمایش روشی برای انحراف سیارک در مسیر برخورد با زمین بود.

تصاویر نو تلسکوپ فضایی هابل که روز اول مارس منتشر شدند، گرد و غبار و زباله هایی را نشان می دهند که با سرعت بالا از دیمورفوس و سیارک همراه بزرگ تر آن موسوم به دیدیموس (Didymos)، پس از برخورد دارت پرواز می کنند. اعتقاد بر این است که این برخورد، حدود 1000 تن از مواد سیارک باستانی را به فضا پرتاب کرده است.

جیان یانگ لی (Jian-Yang Li)، پژوهشگر موسسه علوم سیاره ای (PSI) در آریزونا، در بیانیه منتشرشده از طریق موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) در بالتیمور که برنامه علمی هابل را اجرا می کند، گفت: ما هرگز شاهد برخورد یک شی با یک سیارک در یک منظومه سیارکی دوتایی در لحظه نبوده ایم و این واقعا شگفت آور است. من فکر می کنم که فوق العاده است. اینجا چیز های زیادی در حال وقوع است. کمی زمان می برد تا آن ها را بفهمیم.

این تصاویر نو با پژوهشی به سرپرستی لی و با همکاری 63 عضو دیگر گروه دارت همراه شد. اطلاعات مبتنی بر کار هابل، حداقل سه مرحله از حرکت زباله های دیمورفوس را نشان می دهند. براساس این اطلاعات، ابتدا یک مخروط پرتابی تشکیل شد، سپس زباله ها به مدار سیارک پریدند و در نهایت این جریان به دلیل فشار باد خورشیدی به پشت سیارک حرکت کرد.

فیلم مبتنی بر تصاویر تازه منتشرشده هابل، تقریبا از 1.3 ساعت پس از برخورد شروع می شود و دیمورفوس و دیدیموس را در فاصله ای نشان می دهد که نمی توان آن ها را به صورت جداگانه تشخیص داد. تقریبا دو ساعت پس از این رویداد، می توان زباله هایی را دید که با سرعتی بیش از 6.4 کیلومتر در ساعت در حال حرکت هستند. این سرعت به قدری زیاد است که می تواند بر کشش گرانشی منظومه سیارکی غلبه کند.

این ساختار مخروطی حدود 17 ساعت پس از برخورد شروع به شکل گیری کرد. در ادامه بیانیه آمده است: برجسته ترین ساختارها، ویژگی های چرخشی هستند. این چرخش به کشش گرانشی سیارک همراه، یعنی دیدیموس گره خورده است.

آخرین مرحله، زباله هایی را نشان می دهد که در پشت سیارک جریان می یابند. در آنجا سبک ترین ذرات، سریع ترین و دورترین فاصله از سیارک را طی می کنند. در هر حال، این فرآیند ها هنوز قابل درک نیستند، زیرا هابل شاهد تقسیم شدن این جریان به دو جریان جداگانه طی چند روز بود و مکانیسم عامل آن مشخص نیست. تلسکوپ های بسیاری در زمین و فضا از برخورد دارت تصویربرداری کردند و نتایج بیشتری از این تحقیقات گوناگون به دست خواهد آمد که داده ها را تجزیه، درک و پردازش می کنند.