فیلم هایی که باید در تعطیلات عید ببینید؛ آفتاب سوخته - شهر ورزش

چرا باید آفتاب سوخته را ببینیم؟

آفتاب سوخته در میان فیلم های شاخص سینمای روسیه نهاده شده است بنابراین می تواند دریچه ای باشد برای آشنایی بیشتر با کیفیت این سینما. این فیلم از نظر جوایز جشنواره ای هم پرونده پرباری دارد و توانست در سال 1994 برنده جایزه بزرگ جشنواره کن و بعلاوه اسکار جایزه برترین فیلم خارجی گردد. آفتاب سوخته مخاطب را به بخشی تاریک از تاریخ اتحاد جماهیر شوروی سابق پرتاب می نماید و با بیانی هنری احساساتی پیچیده و ناگفتنی را به زبان سینمایی بیان می نماید.

وقتی آرامش خانه ییلاقی به هم می ریزد

فیلم از یک تابستان در سال 1936 شروع می گردد. یکی از فرمانده های ارتش سرخ که در گذشته نقش فعالی در جنگ ایفا نموده است همراه با خانواده اش در یک خانه ییلاقی زندگی می نماید. ظاهرا همه چیز آرام و تحت کنترل است. فضای خانه، گفتگوها و کرختی کشدار تابستانی که برخی از منتقدان معتقدند تحت تاثیر نمایشنامه های آنتون چخوف است ناگهان با ورود یکی از اعضای قدیمی خانواده بهم می ریزد. مرد جوانی که گذشته ای تلخ دارد و هم زمان به عنوان یکی از اعضای پلیس سیاسی حکومت استالین برای انجام یک ماموریت به خانه ییلاقی آماده. فیلم در ادامه مسایلی را می کاود که مربوط به گذشته خانواده است و ژنرال در عین ناباوری باید با زوال قدرتش روبرو گردد. او که در خانه به عنوان یک نظامی بازنشسته احساسی شبیه یک پادشاه دارد در مقابل فرمان حتمی تصفیه سیاسی کوشش می نماید هیبت در حال فروپاشی اش را حفظ کند و در برابر پذیرش حقیقت تلخ مقاومت به خرج دهد.

روسِ تیزبین

آفتاب سوخته را نیکیتا میخالکف ساخته و ایفای نقش اصلی فیلم هم برعهده خودش بوده است. یکی از ستاره های سینمای روسیه که در چند دهه گذشته توانست توجه های جهانی را به خود جلب کند. میخالکف 72 ساله که رئیس فعلی اتحادیه سینماگران روسیه است در مسکو زاده شد و در خانواده ای هنرمند بالید. پدرش شاعر و مادرش یک بازیگر بود. او و برادرش آندری هر دو به کارگردان هایی صاحب نام در سینمای روسیه تبدیل شدند. میخالکف که در ابتدا بازیگری خوانده بود و به عنوان یک بازیگر در سینمای روسیه فعالیت می کرد، تحت تعلیم کارگردان های بزرگ سینمای روسیه همانند میخاییل روم و آندری تارکوفسکی نهاده شد و مسیر کارگردانی را برای خود برگزید. میخالکف که در اواخر دهه 60 به عنوان بازیگر و در اوایل دهه 70 به عنوان یک کارگردان خوش ذوق و تازه کار حضورش در سینما را تثبیت نموده بود، با ساخت فیلم برده عشق در سال 1976 به معروفیت بین المللی رسید. ساخت فیلم های برجسته ای چون یک قطعه ناتمام برای پیانوی کوکی و ابلوموف در سال های 1977 و 1980 او را در جایگاه یک هنرمند بزرگ در سینمای روسیه قرار داد. میخالکوف در دهه 80 و 90 موفقیت های جهانی بیشتری را تجربه کرد و دریافت جوایز از جشنواره های مختلف او را به کارگردانی تبدیل کرد که دستاوردهایش برای سینمای روسیه غیرقابل انکار است. آفتاب سوخته یکی از چند اثر برجسته او و روایت گر بخشی از تاریخ کشوری است که در آن زیسته.