کشف اسرار مکانی فرازمینی به نام استون هنج - شهر ورزش

جلوه گاه آثار تاریخی

داستان بریتانیا با پایان آخرین عصر یخبندان آغاز می شود. در بریتانیای سرد و خالی از سکنه با آب های یخ زده اقیانوس های پیرامون به صورت یخچال ، سطح دریا پایین و بریتانیا به اروپا متصل بود. با گرم شدن کره زمین سطح آب تا جایی بالا آمد که باعث جدایی این دو سرزمین شد و اکنون اقیانوس نقش مانع این دو خشکی را ایفا می کند. حدود سال 3800 قبل از میلاد اولین اثر بزرگ تاریخی پدید آمد- تپه های مستطیلی که با نام ماهور شناخته شده و نقش محل دفن را داشتند. حدود 3500 سال قبل از میلاد، گودالی خندق مانند با طول حدود 3 کیلومتر و پهنای 90 متر در نزدیکی محل استون هنج حفر شده بود که اکنون بانام Cursus Stonehenge شناخته می شود. (Cursus کلمه ای لاتین به معنای راستا مسابقه است؛ ازنظر کاشف در قرن هجدهم، این راستا مسابقه متعلق به رومیان بوده است) اولین پایه خود استون هنج یک حفره مدور بود که در حدود 2900 سال قبل از میلاد حفاری شده و در آن حلقه هایی از الوار برپا شده است. حدود چهارصد سال بعد، یعنی 2500 سال قبل از میلاد، حفر گودال به صورت خندق به وفور دیده می شد، این گودال ها henge نام داشتند (ویژگی henge توصیف گر صخره یا الوار عمود نیست، بلکه خندقی مدور است که با تل های بلند خاک احاطه شده است. در این صورت استون هنج امروزی حقیقتا یک گودال نیست). در فاصله حدود 30 کیلومتری از استون هنج، روستای آوه بری (Aveburry) قرار گرفته است که در آن 33 حلقه سنگی با بیشترین فاصله از مرکز یعنی حدود 300 متر دیده شده و تا حدی بزرگ است که روستای آوه بری در این تل جای گرفته است؛ در مرکز آن یک محل اجتماع به نام Red Lion وجود دارد که حدود 4 قرن پیش کشف شد. در فاصله ای نزدیک تر به استون هنج، دورینگتون والز (Durrington Wallss) قرار گرفته که سازه ای مدور در شرق با حدود 16000 متر قطر است.

مکانی باشکوه و اسرارآمیز

اینکه استون هنج چگونه به مکانی تا این حد ارزشمند تبدیل شد هنوز مشخص نیست. عجیب ترین و مرموزترین شواهد دقیقا در خود محل استون هنج قرار دارند - سه حفره بزرگی که تیرهایی از الوار توتم مانند را در خود جای داده اند. زغال و استخوان های پیداشده به تاریخی بین 7 هزار تا 8 هزار سال پیش از میلاد بازمی گردند. سؤالی مطرح می شود که آیا این مکان از طریق انسان هایی در گذشته بسیار دور حتی پیش از استون هنج، مقدس بوده است؟، ازنظر دکتر پارکر این سؤالی است که روزی به آن پاسخ خواهیم داد.

این محل های قرارگیری تیرهای چوبی از هر چیزی در این مکان غیر از منطقه بلیک مید و یک حفره دیگر که به تازگی سن آن مشخص شده بسیار قدیمی تر هستند. دکتر ژاکس عنوان می کند که استخوان های موجود در آنجا - که عمدتا از گاومیش کوهان دار، از اجداد بزرگ گاوهای امروزی و همچنین گوزن قرمز و گراز وحشی هستند - به تاریخ 7500 سال پیش از میلاد بازگشته و هم پوشانی زمانی با حفره های استون هنج دارد. ارتباط بین این دو در آینده مشخص خواهد شد اما به نظر می رسد اینجا جایی باشد که سازندگان استون هنج می زیستند. در محل چشمه ابزارهای تهیه شده با سنگ چخماق و استخوان های دور ریخته شده بسیار است. دکتر ژاکس همچنین فرضی مبنی بر برگزاری جشن ها در بلیک مید پیش از دورینگتون والز را مطرح می کند. استون هنج

سنگ های ظاهرا جادویی در چشمه که ظاهری طبیعی دارند اما چند ساعت پس از خروج از چشمه به رنگ صورتی درخشان تغییر پیدا می کنند.

این چشمه که هیچ گاه یخ نمی زند و از آب های زیرزمینی تغذیه می شود نیز به نوعی جادویی در نظر گرفته می شود. چندین سال پیش، یکی از داوطلبان، سنگی با ظاهر جالب توجه از چشمه پیدا کرد و در جیب خود گذاشت. این سنگ چند ساعت بعد به رنگ صورتی درخشان تغییر رنگ داد - واکنش خزه های روی سنگ به اکسیژن موجود در هوا. جلبک ها تنها در شرایط مشخص نیمه سایه رشد می کنند و به نظر می رسد در طی 9500 سال گذشته این شرایط تغییر نکرده باشد. کم کم داریم متوجه می شویم که اینجا مکان بخصوصی بوده که اتفاقات عجیبی نیز در آن رخ می دهد. وی امیدوار است حفاری ها برای نه تنها پیدا کردن خانه بلکه تا پیدا کردن یک روستا توسعه یابد. پس از پایان مرحله اصلی ساخت استون هنج در حدود 2400 سال پیش از میلاد، این یادمان تغییر پیدا کرد اما دیگر دوره ساخت یادمان های بزرگ به پایان رسیده بود. ازنظر دکتر پارکر پیرسون این مسئله نشان می دهد چگونه دنیا و سبک زندگی مردم در آن زمان از اساس تغییر کرده است. افراد جدیدی از اروپا عبور کرده و ابزار فلزسازی و برنز را با خود به فرهنگ عصر سنگی آوردند. این تغییر بسیار جالب توجه است، چراکه استون هنج- از این حیث که یک اثر سنگی است- دیگر وداع با عصر سنگی محسوب می شود.